Dísa Gunnlaugsdóttir

leiðinda vekindi sem fólk verður að taka alvalega

Ástæa þess að ég blogga um þetta er að fólk þarf að fræðast um þetta þetta eru allvaleg veikindi en ekki að barnið sé matvant eða foreldrar með sérþarfir

Fyrir 6 árum eingaðist ég fyrsta barn mitt litla og fallega stelpu 12 merkur og 49 cm. litla elskan litla kom í heimin án nokkura fyrirhafna en meðgangan hafði verið mjög ervið ég hélt eingu niðri og var á sjúkrahúsinu meira og mínar frá því að ég var komin 19 vikur á leið vega þess að þessi elska var svo mikið að flýta sér í heiminn. En vegna færni lækna hér náðu þeir að vera þrjóskari en litla stelpan mín sem betur fer.

Eftir sólahríng fórum við svo með stelpuna okkar heim og fannst okkur hún allra fallegasta barn í heimi (bara eins og öllum foreldrum finnst um sín börn)

Á þeim tíma var maðurinn minn sjómaður og foreldrar hans áttu fiksvinslu fyritæki ásamt fjölskyldu og borðuðum við mikið af fisk og var það bara það allra besta sem við feingum.

Litla stelpan mín var ekki nema nokkra vikna gömul þegar ég skrapp með hana í heimsókn til langömmu sinnar og þegar við komum þangað brá konunni heldur mikið og sagði mér að ég færi ekki út fyrr en ég væri búin að hringja í lækni sem ég gerði.

Ég fékk tíma hjá barnalækni sama dag sem sagði mér að barnið væri bara svona slæm af hormónabólum og sendi mig heim með áburð til að bera á hana 2 á dag í 7 daga og þá ætti hún að verða öll önnur.

Eftir 4 daga var stelpan mín orðin svo slæm í andlitinu að fólk saup kveljur við að sjá hana og skamma mig fyrir að vera ekkert búin að gera eitthvað eftir þetta fór ég enn og aftur með stelpuna til læknis sem sendi mig heim enn og aftur með skottið á milli lappana og svona var þetta í 6 vikur. Þá var stelpan hætt að sofa og virtist vera mikið kvalin af þessum kvirlum sem fyldu því að vera svona bólin og slæm af útbrotum.

Ég var ung og saklaus og þorði ekkert að segja til að mótmæla því sem læknar sögðu. Eftir að þetta var búið að ganga svona í á annan mánuð var ég búin að fá allveg nó og fór með stelpuna mína svo slæma enn og aftur til læknis og datt þá niður á konu sem vildi allt fyrir mig gera og var að leisa að heimilislæknirinn minn og var hún mentuð ofnæmislæknir barna hun sendi okkur strax upp á sjúkrahún þar sem hún elti okkur og kom þá í ljós að litla stelpan mín var með bráðaofnæmi fyrir fisk eggjum hundum hnetum og skírði það þá mikið hversu slæm hún var því ég borðaði nú allt þetta og gaf henni svo að drekka.

Eftir að þetta komst upp skánaði stelpan mín mikið en alls ekki nó það tók bara meira við asmi lúgabólgur og endalaus veikindi sem átti alls ekki að vera vegna ofnæmis. Fljótlega var mér ljóst að ég þyrfti að vera frek og ágengin til að fá mínu fram og ætlaðist til þess að læknar gerðu eitthvað fyrir okkur í eitt skiptið sem ég fór með hana svo slæm af astma upp á sjúkrahús var ég orðin heldur reið yfir því að ég væri alltaf send heim eða fengi einhver lif sem gerðu ekkert nema reit á meðan þau voru notuð ég settist niður á bráðamótökunni og neitaði að fara heim læknirinn skrifaði upp á einn enn pexsílin kúrinn handa nokkra mánaða gömlu barni og sagði mér að fara heim en ég hélt ekki ég færi ekki fet fyrr en þeir gerðu eitthvað að VITI fyrir okkur ég sat þarna í á 4 tíma og beið bara og beið þá kom logns þessi yndislegi læknir sem tók 1 blóðgufuna af barninu og sendi okkur svo upp á barnadeild í áreitispróf gegn allskonar matvorum eftir þennan tíma hef ég lært að það ég ég sem ræð og ef ég ættlast til þess að það verði eitthvað gert verður maður að setja hnefann í borðið. En ég ætla svo sem ekki að fara meira út í þessi veikindi eins og er en ætla að segja ykkur að veikindin eru bara lítið mál það er fólkið í þjóðfélaginu sem þarf svo mikið á því að fá skilning á svona veikindum þetta eru veikindi sem sjást ekki en þau eru mjög allvarleg og geta valdið dauða. Þegar stelpan var orðin það stór að hún var farin að leika sér úti við aðra krakka fór ég og talaði við alla foreldra og flestir syndu þessu skilning en alls ekki allir.

Stundum var það þannig að hún var að koma heim svo bólgin eða allveg vitlaus af kláða vegna þess að einhver gaf henni eitthvað sem hún matti alls ekki fá. Eftir að ég hafi lent í því að fá hana heim nokkrum sinnum svona þá tók ég þá áháorðun að skrifa bréf og senda í ÖLL hús sem ég vissi að hún leitaði í og væru í grennd við mig ég fékk læknir í samstarfi við mig og við prentuðum um 40 bréf sem ég bar svo út í þessu bréfi greindi ég frá hversu alvarlegt það gæti verið að gefa henni eitthvað af þessum bann lista og setti meira að segja inn NAGLALÖkk því egg leynast í öllum andskotanum og hægt er að finna egg í næturkremum.

Ég ættla ekki að hafa þessa færslu mikið lengri en held áfarm með veikindi hennar á næstu dögum

En ástæða þess að ég tók þá áháorðun að gera þetta er sú að ég hef fengið nokkur símtöl á svo fáum dögum frá mæðrum sem eru í sömu stöðu og ég var í. þetta er leiðindar mál því allar viljum við gera það besta fyrir okkar börn og hafa þau sem frískust

Ég hef barist með klóm til þess að fá mínu fram geingt og það hefur skilað sér en samt aldrei nó því þetta eru veikindi sem margir segja að sé rugl og barið sé bara matvant en svo er alls ekki

en svona er stelpan mín stundum á kvöldin þegar ofnæmið blossar upp en er hún sammt ekki mjög slæm þarna því miður hefur hún orðið verri